Dit is een lang blog, dus probeer een moment te vinden wanneer je écht de tijd hebt om dit te lezen.
Hoe gelukkig ben jij echt? Laat jij je gevoel écht doorschemeren of verbloem jij soms hoe jij je voelt?
Kijk er zit natuurlijk een groot verschil tussen iedereen laten weten hoe jij je voelt of niemand laten weten hoe jij je voelt.
Ben jij een binnenvetter of flapuit? In mijn ogen moet je daar een beetje tussenin zitten.
Je moet dingen alleen kunnen doen!
Alleen sterk kunnen zijn, zelf kracht en emotionele weerbaarheid hebben, is belangrijk. Je moet ook zelf de verantwoordelijkheid kunnen nemen en deze kunnen toepassen in verschillende aspecten van je leven (relaties, werk, studie en persoonlijke ontwikkeling) Want uiteindelijk kan je niet altijd iedereen voor je karretje spannen of hopen dat al je problemen in je leven zich vanzelf wel oplossen.
Iemand anders zorgt er niet voor dat jouw dromen uitkomen of hoe gelukkig jij je voelt. Dit moet je zelf regelen. Jij krijgt dit eerder als je zelf daarin ook je eigen verantwoordelijkheid pakt!
Goed kunnen samenwerken met anderen, openstaan voor feedback en hulp durven vragen zijn ook eigenschappen die jou helpen om sterker in je schoenen te staan, juist ook als je heel goed alleen kunt zijn.
Je vraagt geen hulp omdat je zwak bent, maar omdat je sterk wilt blijven!
Samen kom je vaak veel verder en nee dit heb ik niet alleen in het leger geleerd waar de slogan: ”één team, één taak” is. Jezelf groothouden en alles alleen willen doen of alles alleen willen oplossen maakt jou vaak niet vrolijker of gelukkiger.
Hetzelfde geldt voor het vermijden van verantwoordelijkheid, hopen dat anderen je problemen oplossen en voortdurend om hulp vragen bij elke tegenslag. Ook dat helpt niet mee om gelukkiger in het leven te staan.
Om gelukkig te zijn in het leven moet je een balans kunnen vinden om dingen zelf op te lossen EN samen met anderen. Dit balans is voor iedereen anders.
Soms lopen mensen door het leven met een ‘fake smile.’
Tegen hun vrienden, omgeving en collega’s zeggen ze dat het alles goed gaat. Misschien heb jij dit ook wel eens gedaan. Ik weet hier alles van, zelf heb ik dit ‘masker’ jaren op gehad.
Vaak denken wij dat anderen ons niet kunnen helpen met onze problemen of we denken dat anderen al genoeg problemen hebben. We vertellen dan verschillende verhalen tegen onszelf zoals:
‘anderen staan toch niet voor mij klaar’
‘ik kan mensen niet meer vertrouwen’
‘ik moet alleen sterk zijn’
‘ik moet alles alleen doen’
‘ik moet perfect zijn’
‘ik ben niet belangrijk genoeg’
Ik kan zo nog wel even doorgaan met de verhalen die tegen zichzelf verteld worden en waarom ze vinden dat hulp vragen geen goed idee is. Soms wordt dit verhaal meegegeven of overgedragen vanuit hun jeugd, opvoeding of omgeving.
Soms is het omdat mensen diepgewortelde problematiek hebben zoals trauma’s, psychische ziekten zoals depressies, burn-out, of andere vormen.
In eerste instantie helpt een fake smile. Je kunt namelijk heel lang doorlopen met je problemen en doen alsof ze niet bestaan. Je hoeft ze dan ook niet aan te pakken. Je hoeft er dan ook niet over uit te wijden tegen de mensen om je heen.
Sommigen proberen zelfs hun problemen helemaal te ontkennen of weg te drukken door er helemaal niet over te praten. Of ze proberen het te vermijden door te proberen er helemaal niet over na te denken.
Een masker opzetten en voordoen dat alles goed gaat, geeft een tijdelijke oplossing. Dit houden mensen soms jarenlang vol (dit deed ik zelf ook) Dit is maar een tijdelijke oplossing! De problemen blijven namelijk vaak bestaan in hun binnenwereld of in de buitenwereld.
Zoals ik zei moet je ergens in het midden zitten tussen een binnenvetter en een flapuit zitten.
Niemand zit er namelijk op te wachten om van een wildvreemde hun problemen te horen.
Iemand die al zijn sores over anderen heen gooit, zonder na te denken dat de andere persoon ook een mens is met problemen en een eigen leven. Iemand die over alle sociale grenzen heen gaat en alleen maar over zijn of haar problemen praat omdat zij zichzelf als slachtoffer identificeren, erkenning nodig hebben, zielig gevonden willen worden of omdat dit hun enige manier van contact maken is met de buitenwereld (negatieve aandacht is ook aandacht: ja, niet alleen kinderen doen dit)
Soms is een verhaal (de problemen/trauma/het verleden) het enige waar een flapuit zijn of haar eigenwaarde uit haalt.
Alles alleen willen doen zorgt ervoor dat je tegen diezelfde problemen aan blijft lopen. Geloof mij, want dit was dertig jaar lang mijn verhaal. Maar altijd bij iedereen hulp vragen en niets alleen kunnen doen helpt ook niet. Op die manier blijf je ook altijd tegen diezelfde problemen aanlopen en zul je altijd andere mensen nodig hebben voor deze problemen. Wat moet je dan doen? Dus, balans is de sleutel.
Samen kom je verder.
Iemand anders kan niet altijd je problemen oplossen. Sommige dingen liggen nou eenmaal buiten onze controle. Maar dit hoeft niet te betekenen dat het er met andere mensen over hebben niet behulpzaam kan zijn. Erover praten is ontzettend waardevol. Je gehoord voelen, even steun voelen, even op iemand anders’ schouders kunnen leunen, goede feedback ontvangen, andere inzichten krijgen, zijn allemaal positieve uitkomsten als je hulp vraagt.
Maar let er wel op bij wie je toenadering zoekt!
Staat deze persoon er ook écht voor open? Is dit het juiste moment voor deze persoon? Soms helpt het om er bewust van te zijn dat deze persoon wel open staat om jou te helpen, maar niet altijd op dat moment. Iets later zou deze persoon een ontzettende hulp voor jou kunnen zijn. Afstemmen met de andere persoon is daarom ook net zo belangrijk als wie je om hulp vraagt. Afstemmen met de andere persoon is daarom net zo belangrijk als bij wie je om hulp vraagt.
Een flapuit stemt bijvoorbeeld bijna nooit af met anderen of het bovenstaande het geval is of heeft het niet eens door dat de ontvangende partij ook een mens is met hun eigen problemen.
Vraag geen hulp aan mensen die misbruik van je (goedheid) willen maken, die jou niet begrijpen en/of alleen maar hun eigen agenda of visie op je willen gooien en projecteren. Vraag hulp aan mensen die goed kunnen luisteren en hun best doen om je te proberen te begrijpen vanuit hoe jij naar de wereld kijkt.
Vertrouw niet iedereen met je problemen zoals de flapuit, maar stel jezelf wel open voor de juiste mensen.
Meestal staan wij graag voor andere mensen klaar, maar wij willen zelf geen hulp vragen. De buitenwereld wil jou vaak net zo graag helpen zoals jij anderen wilt helpen. Schroom daarom ook niet om af en toe hulp te vragen, je ontneemt daarmee andere mensen de kans om dit goede gevoel te ervaren (leuke omdenker hé?
Meestal staan wij graag voor andere mensen klaar, maar wij willen zelf geen hulp vragen. De buitenwereld wilt jou vaak net zo graag helpen zoals jij anderen wilt helpen. Schroom daarom ook niet om af en toe hulp te vragen, je ontneemt daarmee andere mensen de kans om dit goede gevoel te voelen (leuke omdenker he.)
Deze blogpost is iets langer dan gepland, maar ik gun het jou zo erg om niet ‘nep-vrolijk’ rond te lopen in het leven!
Ik gun het namelijk iedereen om écht vrolijk en gelukkig te zijn. Als coach zet ik mij daar elke dag voor in!
Ik wil dat jij af en toe kan zeggen:
‘ja, ik voel me kut!’
‘ik ben niet zo vrolijk vandaag’
‘kan jij mij helpen?’
Of het nu is dat jij jezelf helpt door meer rust te pakken, je verantwoordelijkheid neemt en je eigen problemen oplost. Of dat jij nu andere mensen vindt om samen te kijken naar de dingen waartegen je aanloopt. Al is dat soms alleen maar om even een luisterend oor te hebben. Dan is dat altijd beter dan door blijven lopen met een nep-glimlach!
Als jij je kut voelt, dan mag dat. Als jij super vrolijk bent en je dat wilt uiten dan mag dit ook. Maar doe me alstublieft een belofte om niet met een masker rond te lopen en elke dag een nep-glimlach op te zetten.
Jij bent een mens, met menselijke emoties en die hebben mindere en betere dagen. DIT HOEF JIJ NIET TE VERBLOEMEN MET EEN MASKER!
Wees jezelf en kies je eigen pad!
De kracht van gedachten, breek vrij! “Every step is a step in the right direction.” “Kan ik dit wel?” vroeg ik mijzelf af. Ik werkte toen als gevangenisbewaarder, een baan die ik al vier jaar met ongenoegen deed. Diep ongelukkig was ik met deze baan maar ik bleef het al die jaren doen aangezien de
Van overleven naar leven Het was maandagochtend en mijn dienst als gevangenisbewaarder begon precies om 08.00 uur en om 07.59 kwam ik pas binnenwandelen. Ik had mijn ritje naar het werk precies getimed in de jaren dat ik daar werkte. Dus ik wist dus dat ik er precies 35 minuten over deed om op mijn
Van kritiek naar compassie “If you don’t like your life, body, relationship, job, health, finances or how you feel CHANGE IT!” Daar stond ik dan voor de spiegel. Ik had die week zes keer getraind, in totaal twaalf uur. Die hele week had ik 100% op mijn eten gelet (geen suikers, 30 gram koolhydraten per
Durf jij groots te dromen? Durf jij te denken aan dingen waarvan je hoofd eerst zei: ‘dat is écht niet mogelijk!’? Precies dat hoofd is waar ik vandaag over wil praten. Want weet je hoeveel mensen hun dromen opgeven door hun eigen gedachten? Hun eigen gedachten die hen ervan overtuigen wat ze wel of niet
Kleine stappen, blijvende verandering Heb je wel eens iets willen veranderen in je leven zoals: – je wilt afvallen.– je wilt meer gaan sporten.– je wilt beter voor jezelf zorgen of meer dingen voor jezelf te doen.– je piekert te veel en je wilt leren om dat wat meer los te laten. Hoe vaak heb
Hoe wil jij je deze week voelen? Denk jij daar überhaupt over na? Het is makkelijk om je te laten leiden door wat er allemaal gebeurt in de buitenwereld, maar daardoor kan een week, maand, of zelfs meerdere maanden zomaar voorbijgaan. Toch heb jij altijd de keuze gehad om te bepalen hoe jij je wilt
Ben jij op zoek naar erkenning? Negen jaar geleden begon ik op Instagram met een fitness account. Ook al was ik toen trots op mijn lijf, ik wilde vooral ERKENNING VOOR MIJN LIJF. “Aan de buitenkant zagen mensen mijn spieren en mijn sixpack, maar vanbinnen verlangde ik naar erkenning van anderen voor dat lijf.”
Hoe perspectief je leven kan veranderen Hieronder zie je een foto van mij tijdens mijn uitzending naar Afghanistan in 2008. Hoe de mensen daar leefden, is zo anders dan hier in Nederland. Leven met dat regime, het constante gevaar en weinig mogelijkheden die deze mensen daar hebben om een ander leven te leiden. Grote kans
Hoe vrolijk ben jij écht? Dit is een lang blog, dus probeer een moment te vinden wanneer je écht de tijd hebt om dit te lezen. Hoe gelukkig ben jij echt? Laat jij je gevoel écht doorschemeren of verbloem jij soms hoe jij je voelt? Kijk er zit natuurlijk een groot verschil tussen iedereen
